Paarden
Ik benader training en opleiding op dezelfde manier. Ik heb altijd een positief resultaat elke keer dat ik mijn paarden of studenten benader. Ik denk altijd na over wat we deze sessie zullen bereiken en ik doe altijd mijn best om het paard zo goed mogelijk te belonen. Hoe groter het respect van het paard voor mij als trainer en persoon, hoe makkelijker het voor mij is om hem te geven wat hij wil.
Onlangs had ik twee paarden die persoonlijk erg moeilijk waren om mee om te gaan. Ze zouden zijwaarts van me af gaan en als ik ze zou draaien, gingen ze in een verdedigende houding. De twee hadden persoonlijkheden waar ik moeilijk mee om kon gaan en ik verloor tijd en energie aan deze twee paarden. Ik had geen andere keuze dan een andere richting in te slaan en ik heb geen paarden meer die dit niveau van een moeilijke persoonlijkheid nodig hebben.
Op een ander niveau heb ik geleerd dat deze paarden net zo moeilijk in de omgang zijn als ze op de reling staan als op de grond. Alle agressiviteit en verwarring van de kant van het paard maakt het behoorlijk moeilijk om zelfs maar met haar te praten en haar een veilig gevoel te geven, zelfs als ze door de pen en de arena beweegt. Het is haar bedoeling om haar waardevolle lessen in haar eigen tijd te leren en niet te wachten tot ik haar terugbreng naar waar ze thuishoort.
Ik vind het erg leuk om over paarden te leren en om met ze om te gaan. Zelfs de kleintjes moeten leren om mensen en onze interacties te respecteren. Elke dag als ik de jongen zie die ik fok, leer ik dat een paard een denkend dier is en dat hij zal nadenken over wat je doet als je met hem praat. Als ik een nieuw paard benader zoals ik al mijn andere veulens doe, zal hij leren dat dat mijn zaak is en dat er van hem wordt verwacht dat hij op mij reageert.
Terwijl ik een paard keuzevrijheid geef, benader ik paarden toch objectief. Ik wil weten wat ze denkt en wat ze voelt, zowel goed als slecht. Ik wil waarderen wat ze aan het paard geeft en wat hij teruggeeft. De allerbeste les die een paard me ooit heeft geleerd, was luisteren, en ik denk dat ik het leren gemakkelijker kan maken als ik die les waardeer.
Te vaak raken we verstrikt in de intensiteit van onze paarden en verliezen we het contact met wie ze zijn, en we verliezen het contact met onszelf, hun machines, hun toevertrouwde lichamen. We zijn meer weten dan het paard ons ooit kan leren. We willen resultaten. We willen winnen met de paarden die we trainen. We willen die Japanse paarden en mensen hebben die onze ouders ons hebben opgevoed om comfortabel mee te zijn voor lange wandelingen in de wereld met alleen onszelf en onze paardrijvaardigheid als onze enige metgezellen.
Het zal veel moeite kosten. Het verschuift waar onze aandacht is om ons paard de aandacht te geven die ze echt verdienen en het respect dat zou volgen. Het zal inspanning vergen op het oefenterrein en in ons eigen hoofd, zodat we helder van geest zijn en werken aan de wereld van onze paarden.
En als we eenmaal beseffen wat we willen en dan de tools hebben om ons paard daar te krijgen, wordt het een stuk gemakkelijker. Dit is mijn verantwoordelijkheid om mijn paard de best mogelijke kans te geven om de vruchten te plukken van de lessen die ik uit mijn inspanningen heb geleerd: vergeetachtigheid.